3547

Romeinse triomftocht

Een van de voornaamste ceremonies was de triomftocht, een eer die toekwam aan degenen die een grote bijdrage hadden geleverd aan de door de eeuwen heen belangrijk wordende uitbreiding van de landsgrenzen. De triomftocht was oorspronkelijk een Etruskisch gebruik, die werd ingevoerd door de Etruskische koning Tarquinius Priscus die van 616 tot 579 over Rome regeerde. Om deze eer te verkrijgen moest een generaal tegen een buitenlandse vijand een complete overwinnen behalen en het Romeins grondgebied uitbreiden.
De zegevierende generaal reed op een strijdwagen, getrokken door vier witte paarden, in een lange stoet naar de tempel van de Capitolijnse Jupiter; als de verpersoonlijking van de god was hij in purper gekleed, gekroond met een lauwerkrans, en hield hij een scepter, gekroond met een adelaar, in zijn rechterhand. 
De processie werd voorafgegaan door magistraten en senatoren. Vervolgens kwam de oorlogsbuit die behalve wapens en onderscheidingstekens vaak ook kunstwerken, kostbare voorwerpen en exotische dieren bevatte. Dan kwamen de slachtoffers, de bijldragers met de fasces en de veteranen van de succesvolle militaire actie, die liederen zongen en ondeugende grappen maakten over hun commandant. 
Een belangrijke rol in de vertoning speelde de optocht van gevangenen en vijandelijke opperhoofden die, geketend en in nationale klederdracht, de triomfwagen volgden. 
De belangrijkste oorlogsgebeurtenissen waren vaak uitgebeeld op grote plakkaten, meegedragen in de processie, met inbegrip van een lijst van de steden en onderworpen volken, en het aantal gedode vijanden en gemaakte krijgsgevangenen.

 

laatst bijgewerkt: 16-03-03

colofon