1177
Egypte - Eerste Tussenperiode (ca. 2150 - 2040 v. Chr.)
|
1177 |
Egypte - Eerste Tussenperiode (ca. 2150 - 2040 v. Chr.) |
|
| -4000 | -3750 | -3500 | -3250 | -3000 | -2750 | -2500 | -2250 | -2000 | -1750 | -1500 | -1250 | -1000 | -750 | -500 | -250 | 1 | 250 | 500 | 750 | 1000 | 1250 | 1500 | 1750 | 2000 |
 Egypte - Oude Rijk - 6e dynastie (2345 - 2184 v. Chr.)
De Eerste Tussenperiode (ca. 2150 - 2040 v. Chr.), de periode die volgde op het Oude Rijk, was een periode die gekenmerkt werd door het uiteenvallen van het centrale gezag van de farao na de economische en sociale ineenstorting van het rijk in 2152 v. Chr. Er was geen sprake meer van een centraal gezag. Belastingen werden niet meer betaald, tempels en paleizen werden geplunderd. De gouverneurs in de verschillende provincies namen de macht over en verklaarden hun ambt erfelijk. Nu en dan trokken zij ook tegen elkaar ten strijde. Het volk ging gebukt onder grote hongernood als gevolg van zeer lage waterstanden van de Nijl en het uitbreken van besmettelijke ziekten. De koningen die over het land heersten, hebben maar kort geregeerd. Vanuit Memphis schijnt het rijk een tijdlang geregeerd te zijn door koningen die zich rekenden tot de 8e dynastie (de 7e dynastie is waarschijnlijk fictief geweest). De welvaart nam vergeleken met het Oude Rijk af, maar bleef toch nog op vrij hoog niveau in de provincies waar de lokale machthebbers het voor het zeggen hadden. Het verval van het Oude Rijk wordt vaak toegeschreven aan de lange regering van Pepi II (2278 - 2184 v. Chr.), gedurende welke de koning steeds meer macht had verloren aan de centrale administratie en de provinciale gouverneurs. Misschien is het inderdaad de lange regering van de koning, die aan de macht kwam in zijn kinderjaren en die behield tot hij minstens over de negentig was, die er voor zorgde dat de centrale administratie steeds machtiger werd. Dit verklaart echter niet waarom de centrale regering zelf schijnbaar de controle verloor over de provincies en de provinciale gouverneurs. Het waren deze provinciale gouverneurs, ook wel bekend als nomarchen, die een sleutelrol speelden in het verval van het Oude Rijk. Het is veel aannemelijker dat klimaatveranderingen, die resulteerden in een afname van de hoogte van de overstromingen van de Nijl, die een slag uitdeelden aan de oude Egyptische samenleving. En omdat de centrale regering niet in staat was om met deze veranderingen om te gaan, was het aan de provinciale gouverneurs en andere lokale heersers om een oplossing te vinden voor de irrigatie van hun regio. Dit, samen met andere geografische omstandigheden, zorgde ervoor dat sommige provincies en regio’s beter in staat waren om de overstromingen te controleren dan anderen. Bron: De Eerste Tussenperiode
7e dynastie (ca. 2150 - ca. 2134 v. Chr.) De 7e Dynastie was een periode zonder centraal gezag, met snel opeenvolgende farao's. Volgens Manetho was het een periode van anarchie, met 70 koningen die elk 70 dagen regeerden. De koningen die tijdens deze dynastie regeerden, volgden elkaar dus snel op en zij hadden geen controle over geheel Egypte. Provinciale ambtenaren werden niet langer door de koning benoemd, hun ambt was erfelijk geworden. Hierdoor ontstonden in de provincies machtige families, die onderling met elkaar rivaliseerden, wat leidde tot een versnippering van het land. Er zijn veel namen van farao's die in deze periode geplaatst kunnen worden, maar exacte data voor regeringsperiodes zijn niet bekend.
8e dynastie (ca. 2150 - ca. 2134 v. Chr.) De 8e dynastie wordt vaak gecombineerd met de 7e dynastie, wat in feite een versimpeling is, omdat de koningen in deze periode elkaar snel opvolgden en exacte regeringsdata onbekend zijn. De koningen van die tijd worden in twee bronnen genoemd, namelijk in de Turijnse Papyrus en in de Koningslijst van Abydos.
laatst bijgewerkt: 25-01-03 |
