483

Afrotheria

Buideldieren Placentale Zoogdieren

Klik hier voor het frame van de pagina

Synapsida Therapsida Theriodontia Cynodontia (Procynosuchus) Theriiformes (Mammaliaformes)   Metatheria (Buideldieren) Eutheria (Placentale zoogdiereren) Insectivoren Afrotheria  

Buistandigen danken hun naam aan de bouw van de tanden. De tanden bestaan uit dicht op elkaar staande buisjes van dentine, gevuld met pulpa en bij elkaar gehouden door tandcement. Ze zijn niet bedekt met tandglazuur.

De orde Buistandigen bestaat één familie, Orycteropodidae, waartoe alle soorten uit de orde behoren. De enige nog levende soort is het aardvarken (Orycteropus afer), een middelgroot insectenetend dier dat in het grootste deel van Afrika voorkomt. Fossiele soorten zijn bekend uit Afrika (waar de orde waarschijnlijk ontstond), Europa en Azië. Het uitgestorven geslacht Plesiorycteropus uit Madagaskar wordt soms tot deze orde gerekend, maar wordt meestal in een eigen orde geplaatst, Bibymalagasia. De buistandigen worden, samen met onder andere de olifanten, zeekoeien, klipdassen, olifantsspitsmuizen, tenreks en goudmollen, gerekend tot de Afrotheria, hoewel ze traditioneel als verwanten van de hoefdieren worden gezien.

Buistandigen - Wikipedia

Sommige Tenrek-soorten lijken op spitsmuizen en egels, maar er zijn ook gelijkenissen van mollen en otters. In totaal zijn er tien geslachten met 31 soorten. Ze komen allemaal alleen op Madagaskar voor, behalve de onderfamilie otterspitsmuizen (Potamogalinae), die voorkomt in de tropische delen van Afrika. Verder zijn er een aantal uitgestorven geslachten en soorten. 

Tenreks - Wikipedia

Goudmollen lijken veel op echte mollen (Talpidae), en nog meer op de buidelmollen (Notoryctemorphia) van Australië. Ze.komen voor in Afrika. Ze worden samen met de tenreks (Tenrecidae) in de orde Afrosoricida worden geplaatst. Er zijn ongeveer 20 soorten Goudmollen, o.a. de Kopergoudmol en de Winstongoudmol.  Ze werden vroeger als verwanten gezien van de Spitsmuizen, maar worden nu op genetische gronden tot de Afrotheria gerekend. Goudmollen kunnen niet zien, omdat hun ogen bedekt zijn met een stuk huid. Ze hebben een zeer sterke kop, die zij gebruiken bij het graven. Goudmollen leven grotendeels ondergronds, en hebben korte poten met sterke klauwen en een dichte vacht. De ogen en oren zijn rudimentair. De schouders zijn gespierd. Goudmollen hebben geen vijfde vinger aan hun hand, de eerste en vierde zijn klein en de derde is sterk vergroot. De achterpoten behouden alle vijf tenen. Tussen de tenen zitten "zwemvliezen" om aarde weg te werken. Goudmollen worden 8 tot 20 cm lang. Goudmollen behouden het primitieve vermogen om hun warmbloedigheid "uit te zetten" als ze niet actief zijn; daarmee sparen ze veel energie. Ze planten zich langzaam voort en hebben zeer efficiënte nieren, zodat veel soorten geen water hoeven te drinken.

Goudmollen - Wikipedia

Klipdasachtigen komen voor in Afrika en op het Arabisch Schiereiland. Ze lijken sterk op knaagdieren. De enige nog levende familie binnen de orde is de familie der klipdassen (Procaviidae). Ze zijn verwant aan de slurfdieren en zeekoeien. Klipdassen leven op rotsen en/of in bomen. Ze eten planten. Ze hebben brede nagels aan de tenen. De vacht bevat lange tastharen.

Voorheen werden de Klipdasachtigen tezamen met de Onevenhoevigen, Proboscidea (Slurfdieren) en Suina (Varkenachtigen) gerekend tot de orde "dikhuidigen". Deze naam kom je soms nog wel eens tegen.

Bron: Klipdasachtigen - Wikipedia

Zeekoeien zijn waarschijnlijk het nauwste verwant aan de olifanten. De orde omdat twee families:

• Familie Dugongidae (Doejongs)
• Familie Trichechidae (Lamantijnen)

De gemiddelde volwassen zeekoe weegt tussen de 350 en de 600 kilogram en is 3 tot 3,60 meter lang. Het record is een lengte van 4 meter en een gewicht van 1587 kilogram. Ze leven ongeveer 50 tot 60 jaar in het wild. Zeekoeien kun je vinden in warme wateren of ondiepe rivieren, baaien en kustwateren. Heel soms gedijt er eentje in wateren onder de 20°C. 

Zeekoeien - Wikipedia