3732

Kimmeriërs (ca. 1200 - 600 v. Chr.)

De Kimmeriërs (Cimmeriërs) waren een nomadenvolk dat oorspronkelijk  (ca. 1200 v. Chr.) het gebied in het zuidelijke deel van het huidige Oekraïne. De naam van het schiereiland Krim (Crimea) is van de naam Kimmeriërs afgeleid. Mogelijk stammen de Kimmeriërs af van de mensen van de Srubnacultuur (16e-12e eeuw v.Chr.).

Zij worden vermeld in Assyrische teksten en aangeduid als Ga-mir of Gi-mir-a-a, wat in het Assyrisch zoiets betekent als "volk dat terugreist en voorover". Dit beschrijft hun levenswijze uitstekend, want de Kimmeriërs waren nomaden. Zij waren nauw verwant aan de Scythen wat ook blijkt uit archeologische overblijfselen. Die zijn namelijk vrijwel identiek aan die van de Scythen dien hen uit hun geboortegrond verdreven. 

Ook Homerus maakt van dit volk melding in zijn Odyssee. Hun herkomst in duister. Linguïstisch waren de Kimmeriërs verwant aan de Thraciërs, die een Indo-Germaanse taal spraken of een Indo-Iraanse taal, net als de Scythen, of hadden op zijn minst een heersende klasse die deze taal sprak.

De oudste cultuur van de Kimmeriërs (ca. 900 - 650 v. Chr.) is door archeologen geïdentificeerd als de Novocerkassk-cultuur, de cultuur die was ontstaan op de steppen tussen de Prut in de westen (grensrivier tussen Roemenië en Oekraïne) en de beneden Don.

De Kimmeriërs begroeven hun doden met boog, zwaard en speer. Alles wijst er op dat zij vochten als boogschutters te paard. Hun kostbaarste bezit waren hun kuddes vee, waarmee zij de grasvlakten doorkruisten.

In de 8e eeuw v. Chr. trokken vele Kimmeriërs naar het zuidwesten naar de regio ten noorden van de Kaukasus. Hier bedreigden zij het koninkrijk Urartu, De Ururateërs versterkten (vanaf ca. 750 v. Chr.)  in allerijl hun steden om zich tegen de invallen van de Kimmeriërs te kunnen beschermen. Koning Rusa van Urartu besloot tot een preventieve aanval over te gaan, maar werd verslagen (ca. 720 v. Chr.) Vrijwel onmiddellijk daarna vielen de Kimmeriërs Urartu binnen en plunderden het rijk tot aan het Urmia meer (West-Iran)

Dit veroorzaakte een paniek in het ten westen van Urartu gelegen rijk Phrygië. Koning Midas van Phrygië (Mit-ta-a volgens Assyrische bronnen) was gedwongen hulp te vragen aan de Assyrische koning Sargon ll (722 - 705 v. Chr.). Dit kon echter een Kimmerische invasie niet voorkomen. In 696-695 werd de hoofdstad van het Phrygische rijk Gordion veroverd, geplunderd en platgebrand. Bij de opgraving van de stad (begonnen in 1900) werd in de ruïnes van Gordion geen goud of zilver gevonden. Vermoedelijk is alles door de plunderende Kimmeriërs buit gemaakt. Midas pleegde zelfmoord. Dit zou het einde zijn van het Phrygische rijk, maar uit haar as zou een nieuw rijk verrijzen: Lydië. Vermoedelijk hebben de Kimmeriërs zich op de Phrygische hoogvlakte  gevestigd, dat uitstekend geschikt was voor hun ruiterij.

Gedurende de volgende generaties wordt van de Kimmerërs verschillende malen in Assyrische bronnen melding gemaakt. In 679 werden Teušpa en zijn strijders belegerd in een stad, Hubušnu geheten. Later konden zij worden gevonden nabij Elippi, Media en Elam in het uiterste zuiden. De Assyriërs zouden veel tijd nodig hebben om de orde weer te herstellen. In dezelfde tijd opereerde een andere groep Kimmeriërs ten westen van het Van-Meer in Urartu. Deze groep leek zich te verplaatsen naar het westen, naar Cappadocia, vanwaar deze het rijk Lydië binnenviel (ca. 665 v. Chr.). Koning Gyges van Phrygië (680 - 644 v. Chr.) wist hen terug te slaan, maar in 644 kwamen de Kimmeriërs terug en versloegen zij de Lydiërs en maakten zij zich meester van hun hoofdstad Sardes. Gyges werd door de Kimmerische legerleider Lygdamis (Dugdammê) gedood.

Gedurende het volgende decennium plunderden de Kimmeriërs de Griekse steden in Anatolië en Ionië, maakten zij zich meester van Paphlagonia en veroverden zij Sinope. Na 640 viel Lygdamis twee keer Assyrië binnen. Hij werd echter verslagen. Vervolgens werd hij opnieuw verslagen door de Lydische koning Alyattes (ca. 610 - 560 v. Chr.), waarmee de Kimmeriërs uit de geschiedenis verdwenen.

Gemaakt: 22-09-04

Colofon