1110

Anatolië en Kaukasusgebied - 
Vroege geschiedenis (8000 - 2000 v. Chr.)

 

Klik hier voor het frame van de pagina
Anatolië is naam van het grote schiereiland in het uiterste westen van Azië, dat vandaag de dag het Aziatische deel van het land Turkije beslaat. Het grenst in het westen aan Europa, in het noorden aan de Zwarte Zee, in het oosten aan Georgië, Armenië en Iran. Het eiland Cyprus ligt ten zuiden hiervan. De oppervlakte bedraagt ongeveer 756.000 vierkante kilometer.
De naam Anatolië komt van het Griekse woord voor rijzende zon, oftewel oosten. De Romeinen noemden het gebied Asia Minor, waarmee onderscheid werd gemaakt met (de rest van) het grote Azië. Onder beide namen is het gebied al millennia bekend. Het kent hoge gebergten en een landklimaat, maar aan de kusten is er ook laagland, waar een mediterraan klimaat heerst.

Op plaatsen waar voldoende water en landbouwgrond beschikbaar was, ontstonden op het hoogland van Anatolië tussen 8000 en 7000 jaar v. Chr. de eerste landbouwnederzettingen. Sommige nederzettingen groeiden aan eind van het 8e millennium uit tot steden, waaronder Çatal Hüyük (Höyük).

Çatal Hüyük wordt in het 8e millennium voor Chr. de grootste stad van het Nabije Oosten. Er wonen ambachtslieden, handelaars en bouwers. In de ruïnes zijn resten van weefsels gevonden, werktuigen en voorwerpen van hout, steen en klei, parels, koperen ringen en oorhangers. 

Bij Ilipinar zijn de restanten gevonden van een oude welvarende landbouwnederzetting. 

Anatolië (2000 - 950 v. Chr.)

Laatst bijgewerkt: 18-09-04

colofon